زخم‌های پوستی در سگ‌ها می‌توانند بسیار ناراحت‌کننده و آزاردهنده باشند. شناسایی علت اصلی زخم و اقدام به درمان مناسب، کلید بهبود سریع و جلوگیری از مشکلات جدی‌تر است. در این مقاله، به بررسی 12 علت مهم زخم پوست در سگ‌ها و راه‌های درمان آنها می‌پردازیم.

• ✔️

  آلرژی غذایی:

  حساسیت به برخی از مواد غذایی می‌تواند باعث خارش شدید، التهاب و زخم‌های پوستی شود.
• ✔️

  آلرژی محیطی (آتوپی):

  گرده گیاهان، گرد و غبار و سایر مواد آلرژی‌زا در محیط می‌توانند باعث واکنش‌های آلرژیک در پوست سگ شوند.
• ✔️

  انگل‌های خارجی:

  کک، کنه، شپش و جرب از جمله انگل‌های خارجی هستند که با تغذیه از خون سگ، باعث خارش و زخم می‌شوند.
• ✔️

  عفونت‌های قارچی:

  قارچ‌هایی مانند قارچ پوستی (Ringworm) می‌توانند باعث ایجاد ضایعات حلقوی و خارش‌دار روی پوست سگ شوند.
• ✔️

  عفونت‌های باکتریایی:

  باکتری‌ها می‌توانند از طریق زخم‌های کوچک وارد پوست شده و باعث عفونت، التهاب و تشکیل چرک شوند.
• ✔️

  درماتیت مرطوب حاد (Hot Spot):

  این بیماری یک التهاب پوستی ناگهانی و موضعی است که معمولاً ناشی از خاراندن بیش از حد یک ناحیه است.
• ✔️

  اختلالات خودایمنی:

  در برخی بیماری‌های خودایمنی، سیستم ایمنی بدن به سلول‌های پوست حمله می‌کند و باعث زخم و التهاب می‌شود.
• ✔️

  کم‌کاری تیروئید:

  این بیماری می‌تواند باعث خشکی پوست، ریزش مو و افزایش حساسیت به عفونت‌های پوستی شود.
• ✔️

  بیماری کوشینگ:

  تولید بیش از حد هورمون کورتیزول در این بیماری می‌تواند باعث نازک شدن پوست و افزایش خطر عفونت شود.
• ✔️

  استرس و اضطراب:

  استرس می‌تواند باعث رفتارهایی مانند لیسیدن بیش از حد پوست شود که منجر به زخم و التهاب می‌گردد.
• ✔️

  مشکلات بهداشتی:

  عدم رعایت بهداشت مناسب، مانند حمام نکردن منظم و برس نکردن موها، می‌تواند باعث تجمع آلودگی و چربی در پوست و ایجاد زخم شود.
• ✔️

  تومورهای پوستی:

  برخی تومورهای پوستی می‌توانند باعث زخم و التهاب شوند.

راه‌های درمان:

درمان زخم پوست سگ بستگی به علت اصلی آن دارد. برخی از روش‌های درمانی رایج عبارتند از:

درمان‌های دارویی:

آنتی‌بیوتیک‌ها، ضد قارچ‌ها، آنتی‌هیستامین‌ها، کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد انگل. بهره‌گیری از شامپوهای دارویی و موضعی نیز در بسیاری از موارد تجویز می‌شوند.

تغییر رژیم غذایی:

در صورت وجود آلرژی غذایی، تغییر رژیم غذایی به یک رژیم غذایی نی می‌تواند کمک‌کننده باشد.

12 علت مهم زخم پوست سگ + راه های درمان

1. آلرژی های غذایی و محیطی

آلرژی ها یکی از شایع ترین علل خارش و التهاب پوست در سگ ها هستند. این آلرژی ها میتوانند ناشی از مواد غذایی خاص مانند گوشت گاو، مرغ، لبنیات یا گندم باشند. در ضمن، آلرژی های محیطی مانند گرده گیاهان، کپک، کنه های گرد و غبار و مواد شیمیایی میتوانند باعث بروز علائم پوستی شوند.

درمان:

شناسایی و حذف عامل آلرژی زا از رژیم غذایی یا محیط زندگی سگ، بهره‌گیری از داروهای ضد حساسیت (آنتی هیستامین ها)، شامپوهای ضد حساسیت، و در موارد شدیدتر، ایمونوتراپی (حساسیت زدایی).

تغییر غذای سگ به غذای هیپوآلرژنیک (کم آلرژی زا) می‌تواند به بهبود وضعیت پوست کمک کند. محدود کردن قرار گرفتن سگ در معرض محیط های آلرژی زا (مانند چمنزارها در فصل گرده افشانی) می‌تواند مفید باشد. شستشوی منظم سگ با شامپوهای مخصوص آلرژی به کاهش التهاب و خارش کمک می‌کند. در برخی موارد، بهره‌گیری از مکمل‌های حاوی امگا 3 و امگا 6 نیز برای تقویت سد دفاعی پوست توصیه می‌شود.

2. انگل های خارجی (کک، کنه، مایت)

انگل های خارجی مانند کک، کنه و مایت میتوانند باعث خارش شدید، التهاب و زخم شدن پوست سگ شوند. کک ها با نیش زدن و تغذیه از خون سگ، باعث تحریک و خارش می شوند. کنه ها نیز با چسبیدن به پوست سگ و تغذیه از خون، میتوانند بیماری های مختلفی را منتقل کنند. مایت ها (جرب) نیز باعث بیماری جرب می شوند که با خارش شدید، ریزش مو و پوسته ریزی همراه است.

درمان:

بهره‌گیری از داروهای ضد کک و کنه (به صورت موضعی یا خوراکی)، درمان جرب با داروهای مخصوص، و تمیز نگه داشتن محیط زندگی سگ.

استفاده منظم از داروهای پیشگیری کننده از انگل ها (مانند قرص، قطره و قلاده) بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به انگل های خارجی است. در صورت مشاهده کک یا کنه روی بدن سگ، بلافاصله باید اقدامات لازم برای از بین بردن آنها انجام شود. شستشوی محل زندگی سگ با مواد ضد عفونی کننده و از بین بردن تخم های انگل نیز ضروری است. در مواردی که جرب باعث ایجاد زخم های عمیق شده باشد، ممکن است نیاز به بهره‌گیری از آنتی بیوتیک ها باشد.

3. عفونت های باکتریایی و قارچی

عفونت های باکتریایی و قارچی میتوانند به صورت ثانویه پس از خراشیدگی یا آسیب دیدگی پوست ایجاد شوند. عفونت های باکتریایی معمولاً با قرمزی، التهاب، ترشح چرک و بوی نامطبوع همراه هستند. عفونت های قارچی نیز میتوانند باعث خارش، ریزش مو و پوسته ریزی شوند.

درمان:

بهره‌گیری از آنتی بیوتیک ها (در عفونت های باکتریایی)، داروهای ضد قارچ (در عفونت های قارچی)، و شامپوهای دارویی.

برای تشخیص نوع عفونت، نمونه برداری از پوست و کشت آن در آزمایشگاه ضروری است. پس از تشخیص نوع عفونت، دامپزشک داروی مناسب را تجویز خواهد کرد. رعایت بهداشت و تمیز نگه داشتن پوست سگ، از ایجاد عفونت های ثانویه جلوگیری می کند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به بهره‌گیری از داروهای ضد التهاب برای کاهش تورم و قرمزی پوست باشد.

4. بیماری های خود ایمنی

بیماری های خود ایمنی زمانی رخ می دهند که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های خودی حمله می کند. برخی از بیماری های خود ایمنی میتوانند باعث ایجاد زخم، تاول و التهاب در پوست سگ شوند. مثلا بیماری پمفیگوس یک بیماری خود ایمنی است که باعث ایجاد تاول و زخم در پوست و غشاهای مخاطی می شود.

درمان:

بهره‌گیری از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (مانند کورتیکواستروئیدها و آزاتیوپرین)، داروهای ضد التهاب، و مراقبت های حمایتی.

تشخیص بیماری های خود ایمنی معمولاً دشوار است و نیاز به انجام آزمایش های تخصصی دارد. درمان این بیماری ها طولانی مدت است و نیاز به پیگیری منظم با دامپزشک دارد. هدف از درمان، کنترل علائم بیماری و جلوگیری از آسیب بیشتر به پوست است. در برخی موارد، ممکن است نیاز به بهره‌گیری از شامپوهای دارویی و مکمل های غذایی برای بهبود وضعیت پوست باشد.

5. عدم تعادل هورمونی

عدم تعادل هورمونی، به ویژه کم کاری تیروئید و بیماری کوشینگ، می‌تواند باعث تغییراتی در پوست و موی سگ شود. کم کاری تیروئید می‌تواند باعث ریزش مو، خشکی پوست و افزایش خطر ابتلا به عفونت های پوستی شود. بیماری کوشینگ نیز می‌تواند باعث نازک شدن پوست، ریزش مو و ایجاد لکه های تیره در پوست شود.

درمان:

درمان بیماری زمینه ای (مثلا جایگزینی هورمون تیروئید در کم کاری تیروئید و بهره‌گیری از داروهای مهار کننده تولید کورتیزول در بیماری کوشینگ).

تشخیص عدم تعادل هورمونی با انجام آزمایش خون امکان پذیر است. درمان این بیماری ها معمولاً مادام العمر است و نیاز به مصرف منظم دارو دارد. با کنترل سطح هورمون ها، علائم پوستی نیز بهبود می یابند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به بهره‌گیری از شامپوهای دارویی و مکمل های غذایی برای بهبود وضعیت پوست باشد.

6. اختلالات رفتاری (لیسیدن بیش از حد)

برخی از سگ ها به دلیل اضطراب، استرس یا خستگی، بیش از حد خود را لیس می زنند. لیسیدن بیش از حد می‌تواند باعث التهاب، قرمزی و زخم شدن پوست شود، مخصوصا در نواحی مانند پاها و دم.

درمان:

شناسایی و رفع علت اصلی لیسیدن (مثلا کاهش استرس و اضطراب)، بهره‌گیری از داروهای ضد اضطراب (در صورت لزوم)، بهره‌گیری از گردنبند الیزابت (برای جلوگیری از لیسیدن ناحیه آسیب دیده)، و درمان های رفتاری.

مشاوره با یک رفتارشناس حیوانات می‌تواند به شناسایی و رفع علت لیسیدن بیش از حد کمک کند. فراهم کردن فعالیت های بدنی و ذهنی کافی برای سگ، به کاهش اضطراب و استرس کمک می کند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به بهره‌گیری از کرم های ضد التهاب و التیام بخش برای بهبود وضعیت پوست باشد. محدود کردن دسترسی سگ به ناحیه آسیب دیده (مثلا با بهره‌گیری از پانسمان) به بهبود زخم کمک می کند.

7. سوختگی (آفتاب سوختگی، سوختگی شیمیایی)

پوست سگ ها، به ویژه سگ هایی که موهای کم یا رنگ پوست روشن دارند، در برابر آفتاب سوختگی آسیب پذیر است. سوختگی های شیمیایی نیز میتوانند در اثر تماس پوست سگ با مواد شیمیایی قوی مانند مواد شوینده یا حلال ها ایجاد شوند.

درمان:

خنک کردن ناحیه سوخته با آب سرد، بهره‌گیری از کرم های التیام بخش، و در موارد شدیدتر، مراجعه به دامپزشک.

برای جلوگیری از آفتاب سوختگی، سگ خود را در ساعات اوج تابش نور خورشید در سایه نگه دارید و از کرم های ضد آفتاب مخصوص سگ ها استفاده کنید. هنگام بهره‌گیری از مواد شیمیایی، از تماس آنها با پوست سگ جلوگیری کنید. در صورت بروز سوختگی شیمیایی، ناحیه آسیب دیده را بلافاصله با آب فراوان بشویید. در موارد سوختگی های شدید، ممکن است نیاز به پانسمان و بهره‌گیری از آنتی بیوتیک ها باشد.

8. زخم های ناشی از تروما (گزش، خراشیدگی)

زخم های ناشی از تروما مانند گزش، خراشیدگی و بریدگی میتوانند به راحتی آلوده شوند و باعث ایجاد زخم های مزمن شوند. این زخم ها میتوانند در اثر درگیری با حیوانات دیگر، برخورد با اشیاء تیز یا آسیب های دیگر ایجاد شوند.

درمان:

تمیز کردن زخم با آب و صابون ضد عفونی کننده، بهره‌گیری از آنتی بیوتیک ها (در صورت وجود عفونت)، پانسمان زخم، و در صورت نیاز، بخیه زدن زخم.

زخم های عمیق و بزرگ نیاز به مراقبت های دامپزشکی دارند. پس از تمیز کردن زخم، آن را با یک پانسمان استریل بپوشانید. پانسمان را به طور منظم تعویض کنید تا از عفونت جلوگیری شود. از لیسیدن یا خراشیدن زخم توسط سگ خود جلوگیری کنید.

9. واکنش به داروها یا واکسن ها

در برخی موارد، سگ ها ممکن است به داروها یا واکسن ها واکنش آلرژیک نشان دهند. این واکنش ها میتوانند باعث خارش، التهاب و زخم شدن پوست شوند.

درمان:

قطع مصرف دارو یا واکسن، بهره‌گیری از داروهای ضد حساسیت (آنتی هیستامین ها)، و در موارد شدیدتر، مراجعه به دامپزشک.

در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک پس از مصرف دارو یا واکسن، بلافاصله به دامپزشک مراجعه کنید. دامپزشک ممکن است داروهای ضد التهاب و کورتیکواستروئیدها را برای کاهش علائم تجویز کند. در آینده، از مصرف داروها یا واکسن هایی که باعث ایجاد واکنش آلرژیک شده اند، خودداری کنید. به دامپزشک خود در مورد سابقه واکنش های آلرژیک سگ خود اطلاع دهید.

10. سرطان پوست

تشخیص زودهنگام سرطان پوست، احتمال موفقیت درمان را افزایش می دهد. در صورت مشاهده هرگونه تومور یا ضایعه پوستی غیر طبیعی، بلافاصله به دامپزشک مراجعه کنید. دامپزشک ممکن است نمونه برداری از پوست را برای تشخیص نوع سرطان انجام دهد. درمان سرطان پوست به نوع، مرحله و محل تومور بستگی دارد.

11. مشکلات مربوط به غدد مقعدی

غدد مقعدی دو کیسه کوچک در دو طرف مقعد سگ هستند که ترشحاتی روغنی تولید می کنند. این ترشحات معمولاً هنگام دفع مدفوع تخلیه می شوند، اما گاهی اوقات ممکن است غدد مسدود شوند و باعث التهاب، درد و زخم شوند. سگ مبتلا معمولا سعی می کند با کشیدن مقعد روی زمین خود را راحت کند.

درمان:

تخلیه غدد مقعدی توسط دامپزشک، بهره‌گیری از آنتی بیوتیک ها (در صورت وجود عفونت)، و تغییر رژیم غذایی.

دامپزشک ممکن است به شما آموزش دهد که چگونه غدد مقعدی سگ خود را در خانه تخلیه کنید. تغذیه سگ با رژیم غذایی پر فیبر می‌تواند به جلوگیری از انسداد غدد مقعدی کمک کند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن غدد مقعدی باشد. از فشار دادن بیش از حد به غدد مقعدی خودداری کنید، زیرا این کار می‌تواند باعث آسیب شود.

12. تماس با مواد محرک

تماس پوست سگ با مواد محرک مانند مواد شوینده قوی، سموم دفع آفات، و برخی از گیاهان می‌تواند باعث التهاب، قرمزی، خارش و زخم شود.

درمان:

شستشوی ناحیه آسیب دیده با آب فراوان، بهره‌گیری از کرم های التیام بخش، و اجتناب از تماس مجدد با ماده محرک.

هنگام بهره‌گیری از مواد شوینده و سموم دفع آفات، از تماس آنها با پوست سگ جلوگیری کنید. سگ خود را از گیاهانی که میتوانند باعث تحریک پوستی شوند، دور نگه دارید. در صورت بروز واکنش شدید، به دامپزشک مراجعه کنید. دامپزشک ممکن است داروهای ضد التهاب و کورتیکواستروئیدها را برای کاهش علائم تجویز کند.